Ҳангоме ки Дэвид Гилмур аз саҳна берун шуда, суруди “Шабҳои торик ва махмалӣ”-ро ба касе намерасонад, дар дохили косаи холии Ҳолливуд торикӣ аст. Роҳбандии псих-блюз бо рӯъёҳои “шаҳрҳои бузурге, ки сарнагун шуданд ва ғарқ шуданд”, ин як ҷузъи барҷастаи албоми нави солимии собиқадори Пинк Флойд, “Бахт ва аҷиб” аст – ва яке аз буришҳои рӯзи охирини мухлисонаш бо хушмуомила сар ҷунбонданд. сари онҳо то чанд соат пас аз ин дар байни кӯҳнаҳои маҳбуб ба монанди “Кошки шумо дар ин ҷо мебудед” ва “Бароҳатӣ карахт”.
Гилмур дар синни 78-солагӣ ин қадар вақт аст, то бидонад, ки аудиторияаш чӣ мехоҳад, ки ин ҳамон қадар китоби суруди Пинк Флойд дар даврони 70-ум аст, зеро ӯ омода аст бозӣ кунад. На ин ки вай махсусан ғамхорӣ мекунад: “Вақте ки ман кор мекунам, ман нуқтаи назари аудиторияро ба назар намегирам, зеро агар шумо аз ман пурсед, ин марги санъат аст” гуфт ӯ пас аз санҷиши садо дар Bowl пеш аз дуввумин се консерт дар он ҷо ҳафтаи гузашта. “Мебахшед, агар он чизеро, ки ман санъат меномам, такаббурӣ бошад, аммо ман бо он мемонам.” Барои ӯ иҷро кардани мусиқии худ мукофоти худи ӯ аст – як сабабе, ки ӯ дар наздикии қудрат месарояд, овозаш ҷасур ва ҳамвор аст, зеро гурӯҳи зиндааш аз паси ӯ чанд оҳангро месанҷад.
Сафари Гилмур дар паси “Бахт ва аҷиб” – аввалин албоми студияи ӯ ва аввалин намоиши роуд-шоуи ӯ дар тақрибан даҳсола – аз ҷиҳати масири сафар маҳдуд аст ва санаи танҳо дар чаҳор шаҳр. Аммо дар ҳар як ӯ машқҳои бисёршабаро бозӣ мекунад: Пас аз таваққуф дар Рум, Лондон ва Лос-Анҷелес (дар он ҷо ӯ инчунин Dome-и нав кушодашудаи Инглвудро бозӣ мекард), ӯ шаби душанбе дар Ню Йорк дар Мадисон Сквер Гарден як дави панҷ-шоу боз кард.
Бронкуниҳо нишонаи маъруфияти пойдори Гилмур мебошанд, ҳарчанд муносибати ӯ бо Роҷер Уотерс аз Пинк Флойд ба сатҳи пасти ҳама вақт расидааст. Соли гузашта, пас аз он ки ҳамсараш ва шарики нависандааш Полли Сэмсон дар Твиттер навишт, Уотерс як узрхоҳи Путин ва як дурӯғгӯй, дуздӣ, риёкор, аз андоз саркашӣ, забонбозӣ, бадгӯӣ, бемори аз ҳасад мегаломанак аст”. пости минбаъда, “Ҳар як калима ба таври равшан дуруст аст.” Муддате дар он ҷо, муносибатҳои байни рафиқони собиқ ба назар мерасид, ки як созишномаи пурдаромад барои фурӯши феҳристи Пинк Флойдро ба даст оранд – ин тавофуқе, ки дар ниҳоят дар соли ҷорӣ ба анҷом расид, вақте ки гурӯҳ ҳуқуқи кори сабти худро ба Sony Music барои як гузориш дод. 400 миллион доллар. (Албоми охирини студияи Пинк Флойд “The Endless River” дар соли 2014, се даҳсола пас аз рафтани Уотерс ва шаш соли марги клавиатуранавоз Ричард Райт нашр шуд.)
Гилмур дар диван дар паси саҳна дар Боул нишаста, шими сиёҳаш ба футболкаи сиёҳаш мувофиқат мекунад, мегӯяд Гилмур мегӯяд, ки ӯ ба ҳалли драма бо Уотерс таваҷҷӯҳи зиёд надорад. Вай мегӯяд, ки андешаҳои ӯро “Бахт ва аҷиб” истеъмол мекунад, ки барои он продюсер Чарли Эндрюро ба кор ҷалб кард, ки ба маводи классикии Пинк Флойд ягон робитаи амиқ надорад. “Ин тароватбахш буд” мегӯяд ӯ дар бораи таҷриба бо Эндрю, ки бо кори худ бо гурӯҳи бритониёии Alt-J маъруф аст. Ба ғайр аз ҳамсараш, ки матни албомро навишта буд, Гилмур духтари 22-солаи худ Романиро барои сурудхонӣ ва навохтани арфа дар LP даъват кард; инчунин як трек дар атрофи сабти кӯҳнаи Райт аз соли 2007 сохта шудааст. (Узви боқимондаи муассиси Пинк Флойд барабаннавоз Ник Мейсон аст.) Албом зебо ва чустуҷӯ ва мушакӣ аст ва баъд аз сӯҳбати мо Гилмур қисми зиёди онро дар саҳна дар Bowl ҳангоми партофтан бозӣ мекунад. чанд устухони шинос ба издиҳоми иқтидори.
Дар маҷмӯаи шумо суруди душвортарин кадом аст?
F-, ман намедонам. “Бозгашт ба ҳаёт” кам ё камтар аз капелларо оғоз мекунад, аз ин рӯ он бояд дақиқ бошад. “Вақт” барои ман имрӯзҳо хеле баланд аст. “Рӯзи бузурги озодӣ” хеле фош шудааст. Аён аст, ки мо қисмҳои дигар дорем – ҳамоҳангӣ ва ғайра. Аммо синхронизатсияи лаб нест.
Оё шумо провайдерро истифода мебаред?
Бале. Ман ҳеҷ гоҳ якеро то охирин сафари ман истифода накардаам, дар 2015 ва 2016. Ман ҳеҷ гоҳ лозим набудам. Албатта, дақиқае, ки шумо ба истифодаи он шурӯъ мекунед … Оё шумо дар санҷиши садо дидед? Он бача аз аввали суруд онро як саф накашида буд ва хаёлам холӣ шуд. Дар айёми қадим, шумо дар он ҷо аккорд мезанед, ҳама чизе бозӣ мекунанд, шумо ба назди микрофон меравед ва он танҳо берун меояд. Он ҳамеша барои ман кард. Дар «Шинъо бар ту девона алмос» як сатр буд, ки ҳамеша маро ба худ ҷалб мекард — ман он ду сатрро дар варақи коғаз дар саҳна дар пеши назари худ доштам. Полли ниҳоят гуфт: “Худоё, танҳо дошта бош [a prompter] — ба худ бехатарй дихед». Ман фикр мекунам, ки ман метавонам бе он кор кунам, аммо барои омода шудан хеле вақт лозим аст.
Барои аз он амният дур шудан.
Махз. Ва ман фикр намекунам, ки ман ин корро кардан намехоҳам. Ҳамин тавр, ман бо ин ҳиллаи махсуси тиҷорат мубориза хоҳам бурд.
Духтари шумо Романӣ дар барномаи “Бахт ва аҷиб” баромад мекунад ва ҳоло дар гурӯҳи шумо гастроль мекунад. Ман ҳайрон шудам, ки оё шумо бо истилоҳи “nepo baby” ошно ҳастед?
Ман ҳама чизро дар бораи кӯдакони непо медонам ва ман комилан бо чунин ҳиссиёт розӣ ҳастам, ки наздик шудан кори бад аст. Аммо ман бо ин суруд дар студияи худ дар хона ғазаб мекардам – ин суруди бародарон Монголфиер, “Байни ду нуқта” – ва эҳсосоти матн барои ман кор намекарданд. Ман ин шахси калон, қавӣ ва сахтгир ҳастам ва ин як чизи хеле нозук буд. Полли гуфт: «Чаро шумо ягон каси дигарро намесанҷед? Шояд кӯшиш кунед, ки Romany онро суруд. Бинобар ин ман ба Ром гуфтам: «Биё, зуд ба ин кор рав». Вай гуфт: «Эй падар, ман иншо дорам, ки нависам». “Ба ман ним соат вақт диҳед.” “Уф, хуб.” Вай ба студия дар анбори ман дар хона омад, вай як маротиба суруд хонд ва ин 90% вокалест, ки шумо мешунавед. Ин кӯдаки непо нест – ин ф- ба даст овардаанд.
Бори охир шумо Bowl бозӣ кардаед, дар соли 2016, Дэвид Кросби барои чанд суруд ба шумо ҳамроҳ шуд. Тухми аввалини дӯстии тӯлонии шумо чӣ буд?
Грэм Нэш, дар ҳақиқат. Ман Нэшро дар Лондон каме медонистам, вақте ки ӯ ҳанӯз дар Холли буд. Дар асл, ӯ дар яке аз студияҳо буд ва мо дар студияи дигар будем, шабе, ки ӯ аз кор баромад. Ман дар фойе он ҷо бо як ё ду нафар аз он бачаҳо нард бозӣ мекардам. Ба ҳар ҳол, ман рафта бубинам [Crosby, Stills & Nash’s] нишон дода, салом мегуянд ва ман бо Давид хеле дуст шудам. Ӯ ба хона омада буд ва мо якҷоя бо қаиқ дар баҳри Миёназамин ба истироҳат мерафтем. Ман ӯро хеле дӯст медоштам.
Оё даргузашти ӯ соли гузашта ба ҳайрат омад?
марги ӯ, ман онро даъват мекардам.
Фарқият чист?
Ман аз калимаи “гузаштан” – “гузаштан” нафрат дорам. Чаро одамон наметавонанд чизҳоро ҳамон тавре, ки ҳаст, номид?
Дар Пинк Флойд дарди дил будан чӣ гуна буд?
Ман намедонам, ки ба ин чӣ гуна ҷавоб диҳам. Шояд шумо бояд ин саволро ба Роҷер диҳед – ман дар бораи ман дар назар дорам, баръало [laughs].
Ман кунҷкобу дорам, зеро шумо равшан як намуди қавӣ доштед. Бо вуҷуди ин, Пинк Флойд ҳеҷ гоҳ ба фурӯши ҷинсӣ машғул набуд.
Не.
Ки он аз гурӯҳҳои дигари он давра фарқ мекард.
Ман намегӯям ҳама гурӯҳҳои дигар. Ман фикр мекунам, ки шунавандагони мо асосан мардон буданд ва гарчанде ки ман худро дар номенклатураи прог ҳисоб намекунам – аз ин калима нафрат дорам – ман фикр мекардам, ки чизе дар аудиторияҳо шабеҳ буд.
Чӣ шуморо дар бораи гитара то ҳол ба ҳаяҷон меорад?
Ман танҳо мехоҳам, ки он оҳангҳои нав тавлид кунад. Бозӣ ва оҳангҳо ва чизҳои воқеӣ, онҳо дар ин ҷо ҳастанд [points to head] ва шумо онро танҳо ба сатр интиқол медиҳед. Аммо ман мехоҳам, ки асбобе ба ман оғози суруд диҳад. Ва, аксар вақт, каме нороҳат шудан ба ин раванд мусоидат мекунад. Ман аслан як фортепианонавози пӯсида ҳастам, аммо ман чанд суруд навиштаам, ки ба фикрам дар фортепиано хеле хубанд.
Бад будан ба шумо кӯмак кард?
Маҳдудиятҳост. Вақте ки шумо гитара мегиред ва он танзимоти дигар дорад, шумо чизи нав пайдо мекунед. Минтақаи бароҳат метавонад хеле бароҳат бошад.
Оё ин ба бароҳатии технологияи муосири сабт дахл дорад?
Ин аз монеаҳо дар роҳи иҷрои корҳое, ки шумо дар сари шумо пайдо мекунед, халос мешавад. Аммо бале, ин аз он ки чӣ тавр шумо чизҳоро дар доираи гурӯҳе, ки якҷоя кор мекардед ва 50 сол пеш аз тариқи телепатикӣ мешиносед, фарқ мекунад. Инро чӣ гуна нозук гузоштан мумкин аст? Эҳтироме, ки одамон дар атрофи ман доранд, маънои онро дорад, ки баробарии гурӯҳе, ки аз мактаб якҷоя мебарояд – метавонад ба якдигар дод занад ва ҳатто ба якдигар мушт занад, пас рӯзи дигар шумо баргаштед ва ҳама чиз хуб аст – шумо наметавонед такрор кунед ки. Эҳтимол барои ҳамин он чизе, ки мо ҳамчун супергурӯҳҳо медонистем, пайдо шуданд. Барқарор кардани баробарӣ душвор аст.
Шумо ҳамчун як ситораи рок машҳури ҷаҳон, дар назар доред.
Бале.
Шумо ягон бор фаҳмидед, ки шунавандагони шумо аз ҳад зиёд эҳтиром доранд?
Ки ман аслан гуфта наметавонам. Аммо ман дар назар дорам, ки дар тӯли ҳаёт ва касби худ, шумо ин корро мекунед, ки ба саҳна меравед ва дар охири консерт меравед ва меравед, Худоё, ин буд – ва он гоҳ одамон ворид мешаванд ва мегӯянд: “Худоё, Олӣ буд!” Шумо фикр мекунед, Шумо f- a-сӯрохӣ, шумо чӣ медонед?
Треки унвони албоми нав дар бораи хушбинии насли баъдиҷангӣ, ки худро ҳамчун оғози асри тиллоӣ медонист, андеша мекунад. Шояд ман инро ҳамчун Gen X-er бигӯям, аммо аз дидани он, ки хушбинӣ дар байни баъзе бумерҳо ба як навъ худбинии фиребхӯрда сахттар мешавад, асабонӣ мекард.
Ман розӣ. Чизи бумери баъдиҷангӣ – баъзе чизҳои зебо вуҷуд дошт ва он синну соли бегуноҳ буд, аммо афсӯс буд – бисёр чизҳое, ки нодуруст буданд. Агар шумо эътиқодҳои сиёсӣ, нажодпарастӣ, бадахлоқӣ, ҳама чизро тафтиш кунед – онҳо ҳама ҷо ҳастанд. Одамоне буданд, ки тамоми кӯшишҳои худро барои пеш рафтан кӯшиш мекарданд – ин чизест, ки ба ман маъқул аст – аммо бисёре аз онҳо низ буданд.
Дэвид Гилмур моҳи гузашта дар Inglewood’s Intuit Dome баромад мекунад.
(Ҷеймс Карбон/Барои Los Angeles Times en Espanol)
Дар вактхои охир мо як катор пешкадамони аз чихати маданият намоёнро дидем мавкеъхои гуногуни реакциониро ишгол кунанд: шарики кӯҳнаи шумо Роҷер, албатта, инчунин Эрик Клэптон ва Ван Моррисон. Чаро шумо ба тарафи рост нарафтед?
Ман танҳо чунин нестам. Ман аз тақсимот ва қутбшавии ин ҷаҳони имрӯза дар даҳшат дорам. Ин лаҳзаи хатарноктарин аст – аз халиҷи хукҳо бадтар. Мобайн нест. Хама дар он чо ба суи хамдигар курпа партофта истодаанд.
Ба назари шумо, шумо дар миёна ҳастед.
Ман, ҳа. Ман худро хеле хушҳолӣ аз чапи марказ тавсиф мекардам ва ҳоло ҳам фикр мекунам, ки ман дар ҳамон ҷо ҳастам. Аммо ин спектри чап ва рост як чизи аҷибест, ки дар ин рӯзҳо сари касро ба даст меоранд. Чап дар атрофи спектр он қадар дур меравад, ки он ба дур ва рост дар қафо дар ҷое вомехӯрад. Ман аз аблаҳии одамоне, ки дар луғат калимаҳои хатарнокро надида, дар атрофи калимаҳои хатарнок мезананд, ҳайронам.
Ба мисли?
Ман ҳоло ба шумо мисол намеоварам. Бубахшед. Ман як навозандаи поп ҳастам ва дар айни замон намехоҳам ба баҳси ҷиддӣ дар бораи ҳамаи ин чизҳо равам.
Ташаккур барои вақтатон.
Умедворам, ки ин албом ба шумо аз “The Endless River” бештар маъқул аст.
Ман баргаштам ва хондам баррасии ман дар бораи он сабт. Он каме ғафс буд.
Ман ба шумо мегӯям: Вақте ки мо ин албомро сохтем, чизе буд, ки муҳандиси мо Энди Ҷексон бо номи “The Big Spliff” ҷамъ оварда буд – маҷмӯи ҳамаи ин пораҳо ва пораҳои мураббо. [from the sessions for 1994’s “The Division Bell”] ки дар он ҷо дар бораи bootlegs буд. Бисёре аз мухлисон ин кореро, ки мо дар он вақт анҷом дода будем, мехостанд ва мо фикр мекардем, ки онро ба онҳо медиҳем. Гумон мекунам, ки хатои ман дар он буд, ки ширкати сабткунанда таҳқир карда буд, то онро ҳамчун рекорди дуруст пардохташудаи Пинк Флойд баровард. Бояд равшан буд, ки ин чӣ буд – он ҳеҷ гоҳ ният надошт, ки пас аз “Занги дивизион” бошад. Аммо, шумо медонед, ки бори дигар ба яке аз ин домҳо гирифтор шудан ҳеҷ гоҳ дер нест.
Хуб, ба он нуқтаи: Шумо хавотир надоред, ки фурӯши феҳристи Пинк Флойд метавонад ба дигар ҳолатҳо оварда расонад, ки мусиқӣ ба тарзе ба шумо маъқул нест?
Не.
Барои чӣ не?
Ин таърих аст – ҳамааш гузаштааст. Ин мавод барои наслҳои оянда аст. Ман одами пирам. Ман тӯли 40 соли охирро сарф кардам, ки барои муборизаи хуб бар зидди қувваҳои бесарусомонӣ ва тамаъкорӣ мубориза барам, то бо корҳои мо, ки шумо метавонед беҳтарин корҳоро анҷом диҳед. Ва ман ҳоло ин муборизаро таслим кардам. Ман аванси худро гирифтам – зеро шумо медонед, ки ин пули нав ё чизи ба ин монанд нест. Ба ҳар ҳол, ин пеш аз он чизест, ки ман дар тӯли чанд соли оянда ба даст меовардам. Аммо баҳсҳо, задухӯрдҳо ва аблаҳонҳое, ки дар тӯли 40 соли охир байни ин чаҳор гурӯҳи мухталифи одамон ва мудирони онҳо ва ҳар чӣ идома доранд – хайрухуш кардан бо онҳо зебост. Ва ман ҳуқуқи интишорро нафурӯхтаам.
Чаро онҳоро нигоҳ доред?
Ин як масъалаи хеле ва хеле гуногун аст. Шумо бояд дар бораи литсензияҳои синхронизатсия ва ҳамаи ин чизҳо шартнома дошта бошед. [Sony] пластинкахо, сабтхо харида, он чиро, ки хоханд, карда метавонад. Аммо агар он дар таблиғ ояд, ман парешон намешавам. Ман танҳо намеравам. Ҳама гуна чизҳое ҳастанд, ки ба мисли ин нохушоянданд.
